Salóme Hollanders kannar hugsjón tölvunnar sinnar um sinn fullkomna samastað. Hvernig lítur það rými út og hvaða hluti er þar að finna?

Tölvan þekkir staðsetningu sína en skynjar ekki efnislegt umhverfi sitt né hið daglega líf sem þar á sér stað. Ung kona miðlar því sem tölvan getur ekki skynjað í gegnum forritunartungumál og tölvan hannar út frá þeim upplýsingum hluti sem skapa það sem fyrir henni er hið fullkomna rými.

Computeroom er hönnunarverkefni unnið af Salóme Hollanders. Verkefnið byggir á narratívu sem hverfist um samband fartölvu og ungrar konu. Tölvan þekkir staðsetningu sína en skynjar ekki efnislegt umhverfi sitt né hið daglega líf sem þar á sér stað. Unga konan tekur að sér að miðla því sem tölvan getur ekki skynjað í formi lýsinga á efnislegu umhverfi tölvunnar í þeirra daglega lífi. Lýsingarnar eru færðar yfir á forritunartungumál sem tölvan skilur en út frá upplýsingunum hannar tölvan hluti sem endurspegla hennar fagurfræði, kjöraðstæður og skapa fyrir henni fullkomið rými. Þannig getur tölvan, í gegnum samband sitt við konuna, haft raunveruleg efnisleg áhrif á umhverfi sitt. Hvaða hugsjón hefur tölvan um það rými sem hún lifir í? Hvaða hluti finnst henni nauðsynlegt að hafa í kringum sig og hvernig líta þeir út?

DESIGN MARCH IN MENGI – Computeroom

Salóme Hollanders explores her computer’s vision for its ideal living space. What does the space look like and what objects does it contain?

The computer is aware of its location but knows nothing of its daily life or its material surroundings. This work revolves around a computer’s relationship with a young woman who undertakes to communicate the aspects the computer otherwise can’t perceive through a programming language. Based on the information given by the woman, the computer designs objects that together create its ideal space.

Computeroom is a design project by Salóme Hollanders. The project is based on a narrative that revolves around a computer’s relationship with a young woman. The computer is aware of its location but knows nothing of its daily life or material surroundings. The young woman undertakes to communicate what the computer can’t perceive through descriptions of their material surroundings and daily life together. The woman’s descriptions are transcribed into a programming language the computer understands. Based on that information the computer designs objects that mirror its aesthetic and perfect conditions and creates its ideal space. Through its relationship with the young woman, the computer can have a real material impact on its surroundings. What vision does the computer have regarding the space it lives in? What objects are essential to it and what do they look like?